Kiedyś myślałam, że abym mogła nazwać siebie niezwykłą, muszę dokonać rzeczy niezwykłych. Brzmi całkiem logicznie, ale muszę przyznać, że nie do końca rozumiałam, na czym mogłaby polegać wyjątkowość tych czynów. Na dostaniu Nagrody Nobla, uratowaniu czyjegoś życia, a może wybudowaniu sierocińca? Nie rozczulałam się zbytnio nad tym tematem. Szybko doszłam do wniosku, że bycie niezwykłą wymaga ode mnie rzeczy, których być może nigdy nie będę w stanie dokonać.

Bycie normalną w zupełności mi wystarczyło. Pozostałam przy robieniu rzeczy normalnych.

A przecież dla niektórych normalne jest to, że jak ktoś się na ich oczach wywróci, to mu podadzą dłoń.

Normalne dla nich jest uśmiechać się, gdy mówią „dzień dobry” ludziom, których znają tylko z widzenia.

Normalne jest dla nich adoptować zwierzęta ze schroniska.

Dla niektórych normalne jest usiąść i napisać piosenkę wieczorem.

Chwycić aparat i uwiecznić chwilę, trwającą ułamek sekundy, która nie wróci już nigdy i nigdzie, poza tym jednym zdjęciem.

Dla nich to normalne płakać, bo inni cierpią.  Śmiać się, by inni się śmiali.

To codzienność – kupić cukierki i podzielić się ze współpracownikami. Tak po prostu – bez okazji.

Kupić świeże kwiaty i postawić na honorowym miejscu w pokoju.

Podejść do drugiego człowieka i powiedzieć: „Pięknie dziś wyglądasz”.

Niektórym słowa: „kocham cię” wcale nie wydają się trudne i dzień w dzień, nieustannie powtarzają je i w nie wierzą.  

Wbiegają do płonących budynków, chcąc uratować innych, bo nie umieliby żyć ze świadomością, że tego nie zrobili.

Dla niektórych to normalne kochać, płakać, śmiać się, marzyć.

Normalne to – walczyć o siebie, swoje szczęście i szczęście najbliższych.

Nie ma dla nich niczego wyjątkowego w malowaniu obrazów, pisaniu książek i budowaniu mostów.

Codziennością jest dla nich nauczanie, pouczanie, opiekowanie się ludźmi, którzy nie mają pojęcia, że ktoś nad nimi czuwa.

Gotują obiad, pakują plecaki swoich dzieci, pytają przyjaciół „Co u Ciebie?”.

Nie potrzeba wielkich czynów, by stać się wielkim. Wystarczy piękna codzienność, by być niezwykłym.

być niezwykłym jak motywacja być niezwykłym jak motywacja być niezwykłym jak motywacja być niezwykłym jak motywacja

Do Ciebie, który więcej mówisz, niż działasz oraz Do Ciebie, który uciekasz przed szczęściem.

A tutaj Fanpage Pisadła! KLIK

być niezwykłym jak motywacja być niezwykłym jak motywacja być niezwykłym jak motywacja być niezwykłym jak motywacja