Listy nasze do Was
Pierwszy raz do ginekologa poszłam, gdy miałam szesnaście lat. Po antykoncepcję, czyli na taką poważniejszą wizytę, wybrałam się wieku lat siedemnastu, razem z mamą, bo byłam jeszcze niepełnoletnia. Poza tym, moja mama sama mnie tam zaprowadziła, wiedząc, że jestem coraz starsza i jestem jej za to dziś bardzo wdzięczna. Byłam kłębkiem nerwów, wizyty u lekarzy…
Moja mama często powtarza, że od urodzenia byłam „przesrana”. Uważam to za urocze stwierdzenie i bynajmniej nie mam tego za złe. Od małego miałam jakiegoś podłego pecha, łapałam wszystkie choroby, wtykałam łapy tam, gdzie zazwyczaj kończyło się to trwałym urazem, zwalałam sobie doniczki z kwiatkami na głowę, spadałam z huśtawki i podnosiłam się, by zaraz…
Zarzekamy się, że to nieprawda, ale faktem jest, że ludzie kochają się w niedopowiedzeniach. We wszystkich „ale” i „co by było, gdyby”. Kochamy naszych „prawie” kochanków i historie miłosne, które mogły być, a ich nie było. Kochamy je, bo jakże nie kochać czegoś, co wydarzyło się tylko w naszych głowach; czemu mogliśmy samodzielnie doszyć ręce…
Zaczęło się od wagi. To niemal zawsze zaczyna się od wagi. Nie ukrywam, nie byłam najszczuplejsza, ale uczęszczałam do czwartej klasy podstawówki. Nie powinno mnie to zbytnio martwić. Jedyne, co mnie powinno martwić w tym wieku to to, czy mój piórnik ma kształt foki. A jednak było inaczej. Pal licho wredne dzieciaki w szkole, bo…
Chciałabym, żeby ta strona była, jak taka studnia dobrych myśli; żeby każdy, kto tu przyjdzie i się zaczyta, został zmuszony do myślenia. Chcę, byśmy zastanawiali się nad swoim życiem i tym, czego od niego oczekujemy. To bardzo ważne. Dlatego dzisiaj zostawiam Was z tekstem wspaniałej dziewczyny. I chociaż od jej urodzin minęły już dwa miesiące,…
Bardzo potrzebuję wierzyć, że mimo wszystko w ludziach drzemie jakaś uniwersalna mądrość. Muszę wierzyć, że mogę czerpać z ich słów, podziwiać ich, inspirować się nimi. Muszę wiedzieć wręcz, że jednak czasem budujemy mosty, nawet jeśli tylko po to, żeby przejechać z jednej strony rzeki na drugą. I że jak na któryś wejdę, to nie wpadnę…
Dostałam dziś kolejną odmowę w sprawie wydania mojej książki. Na mnie nie patrzcie, książka jak ta lala. Ma początek, rozwinięcie i zakończenie. Jakichś bohaterów. Imion nie pamiętam. Kilka zwrotów akcji niczym w telenoweli brazylijskiej. Zresztą, co Wam będę tłumaczyć, bierzcie i czytajcie za darmoszkę TU. Nie piszę tego, ponieważ poczułam silną potrzebę poskarżenia się, czy…