Listy nasze do Was
Pewnego poranka obudziłam się i już nic nie było takie samo. Mogłam mieć siedem lat albo siedemnaście. Kiedy zorientowałam się, że wszyscy gdzieś biegną, stanęłam wśród tłumu i próbowałam pytać: „Gdzie zmierzacie?”. Ale nikt mi nie odpowiedział. Złapałam więc kogoś, spytałam: „Przed czym uciekacie?”. Wyrwał mi się i popędził dalej. Wreszcie ktoś, nie wiem nawet…
Zastanawiam się, jak to działa, że niektórzy z nas mają zapisane w DNA, że choćby mieli się zesrać, zrobią wszystko, żeby być idealni. No dobrze, tak naprawdę zdaję sobie sprawę z tego, że to nie zasługa kwasu dezoksyrybonukleinowego (Owszem, możliwe, że chwalę się trochę tym, że czytałam książkę o genetyce i wiem, że tym właśnie…
Może masz tak jak ja, że doszłaś już do wniosku, że to nie czekanie, tylko życie z dnia na dzień, ale tak naprawdę, choć starasz się w to wierzyć, to nie wierzysz ani trochę? Może pogodziłaś się już ze swoim czekaniem, przyjęłaś je do wiadomości i po prostu trwacie obok siebie, nie znosząc się i…
Uśmiecham się do ludzi. Już tak mam. Kiedy się z nimi witam, niezależnie od tego, jaki mam nastrój i czy mi się przypadkiem życie nie rozpadło na tysiąc drobnych kawałków, uśmiecham się. Nie wiem, czy nazwałabym to zakładaniem maski. Być może tak właśnie powinnam zrobić. W końcu to, co we mnie nie przekłada się na…
Może i nawet chciałabym Wam napisać, że chcieć to móc. Ale wiem, że to nieprawda. To, że czegoś chcemy, nie zawsze znaczy, że możemy. Doskonale zdaję sobie sprawę ze swojego uprzywilejowania. Miałam szczęście, że urodziłam się w takim, a nie innym miejscu na Ziemi. Polsce mam wiele do zarzucenia, im starsza jestem, bardziej dociekliwa i…
Czasami przypominam sobie siebie sprzed lat. Często wracam do tej osiemnastolatki w parku w Londynie. Przeczytałam akurat kolejny z setek artykułów o podróżach. I tknęło mnie. Skoro oni mogli, to czemu nie ja? Skoro są ludzie, którzy podróżują, odkrywają nowe miejsca, jeżdżą, poznają, to czemu ja bym nie mogła? Co takiego mieliby oni, czego nie…
Siedzę, jem drugiego już dzisiaj batona i myślę, że jeśli życiu czegokolwiek udało się mnie nauczyć, to właśnie tego, żeby się nie bać. A jednak boję się nieustannie. Raz wygrałam konkurs literacki. Byłam w szoku, nigdy wcześniej nic nie wygrałam, a w dodatku literackiego? Dobrze poczuć się wreszcie docenionym, szczególnie, że pisałam raczej do szuflady,…
Nie bój się. Że nie umiesz. Że są lepsi od Ciebie. Że nie zasługujesz. Że Twoja wiedza i praktyka są niewystarczające. Że nie masz doświadczenia. Że nic nie osiągniesz. Przecież każdy kiedyś zaczynał. Każdy, kto odniósł sukces, na starcie założył, że istnieje cień szansy, że się uda. Nie – nie, że się uda, tylko –…
Droga Justyno, Szczwana z Ciebie bestia. Z tej perspektywy, z której widzę Cię akurat dzisiaj masz trochę brudne włosy, zero makijażu i poplamione dresy, które zdecydowanie powinnaś wrzucić już do prania. Najważniejsze jednak, że humor Ci dopisuje. Czasami naprawdę nie rozumiem, z czego możesz się tak cieszyć. Przecież napisałaś już tyle książek, a wydawcy mają…
Czasami się o Ciebie boję, wiesz? Bo czy zawsze może być dobrze?Czasami myślę sobie, że jesteś zbyt szalona. Nawet jak na moje standardy. Czasami złoszczę się, że tak szybko zdarza Ci się irytować. Czasami boli mnie, że tak długo się bałaś. Że przez to mogłaś zaprzepaścić swoją szansę. To są krótkie chwile. Na co dzień…